به گزارش ایکنا، آیتالله عبدالله جوادی آملی؛ در دیدارشان با اساتید دانشگاه فردوسی مشهد مقدس که در مرداد ۱۳۸۱ انجام شد، درباره ناتوانی کوه در برابر قرآن کریم گفتند: خدا فرمود: اگر این قرآن را بر کوه نازل بکنی، متلاشی میشود؛ این یعنی چه؟ «لو انزلنا هذا القرآن علی جبل لرایته خاشعاً متصدّعاً من خشیه الله» این تحمّل ندارد! معنایش این نیست که اگر ما همه قرآن را بر کوه نازل بکنیم، نخیر؛ که «لو انزلنا هذا القرآن»، یعنی _ هذا الکتاب کلّه _؛ این نیست! «لو انزلنا هذا القرآن علی جبل» به این معنا نیست که اگر ما ده سوره بر این کوه نازل بکنیم متلاشی میشود، نظیر مساله تحدی؛ این نیست! «لو انزلنا هذا القرآن» نه یعنی _ سوره کامله _ نظیر تحدی «فاتوا بسوره من مثله» این نیست!
«لو انزلنا هذا القرآن» یعنی «هذا القرآن» (بآیه، بسوره، بعشر سور، بتمامه) مثل «لا یمسّه الّا المطهّرون» این که نظیر آیات تحدی نیست که یعنی کلّ قرآن، «فلیاتوا بحدیث مثله» یا ده سوره، یا یک سوره! هیچ جای قرآن را نمیشود بدون وضو دست زد. آنچه که در سوره حشر است، یعنی هر چه که قرآن بر او صادق است؛ خواه کل قرآن، خواه ده سوره، خواه یک سوره، خواه یک آیه! یک آیه اگر بر کوه نازل بشود، این متلاشی میشود.
نشانهاش این است که یک رُخی نشان داد، «فلمّا تجلّی ربّه للجبل جعله دکّاً و خرّ موسی صعقاً» پس ما با الفاظ قرآن و با مفاهیم قرآن و با مطالب قرآن و با معارف قرآن _ او ما شئت فثمّه _ در مدار بسته علم حصولی رابطه داریم! چه کنیم که از علم به عین آید و از گوش به آغوش؟! آن با درس و بحث نیست، آن فقط از راه عمل است! اینجاست که ذات اقدس اله فرمود به اینکه: اگر علمتان علم یقینی بود، زمینه برای اینکه آن مفهومتان، آن معقولتان مشهود بشود، و همین جایی که هستید بهشت و جهنم را ببینید؛ باز میشود.
طرح و تدوین از حسین رشیدی
انتهای پیام